De Kuipera uważano za pioniera w swojej dziedzinie. Poświęcił życie na znalezienie sposobu, by okiełznać siłę grawitacji. Był równie znany z przełomowych badań, jak i z ekscentrycznej osobowości, a większość doświadczeń realizował w laboratorium w Hadze. W przekonaniu, że jest bliski osiągnięcia celu, przeprowadził swój najważniejszy eksperyment na międzynarodowej stacji kosmicznej.

Lecz coś poszło nie tak i doprowadziło do powstania na krótko czarnej dziury. De Kuiper był tylko na chwilę wystawiony na jej działanie, ale doznał poważnego uszczerbku na zdrowiu psychicznym. Obszar wokół niego zaczął wykazywać dziwne wahania grawitacji, która rosła i malała równocześnie z jego reakcjami. Trzeba było go natychmiast ewakuować.

Po powrocie na Ziemię De Kuiper został poddany kwarantannie w tajnym obiekcie rządowym. Z powodu doznanego uszczerbku psychicznego (którego przejawem było m.in. obłąkańcze majaczenie o „wzorcach wszechświata” i „nieliniowej naturze czasu”) oraz zachodzących wokół doktora anomalii grawitacyjnych, uznano go za niebezpiecznego i przez wiele lat trzymano w zamknięciu jako „Obiekt Sigma”. Odizolowany i niezdolny do kontrolowania swoich mocy, De Kuiper wycofał się w głąb własnego umysłu. Myślał, że już nigdy więcej nie ujrzy świata zewnętrznego.

Kiedy organizacja Szpon dowiedziała się o istnieniu De Kuipera, wysłali Żniwiarza, Sombrę i Trupią Wdowę, aby zinfiltrowali placówkę i uwolnili doktora. Organizacja postanowiła wykorzystać jego geniusz oraz badania do własnych celów. Pod ich nadzorem De Kuiper powoli zyskiwał kontrolę nad swoimi mocami. Nauczył się kontrolować grawitację jak nigdy wcześniej. Jednak ten sam eksperyment, który otworzył jego umysł na nowe możliwości, zniszczył mu psychikę.

De Kuiper kontynuuje rozwijanie swoich mocy w nadziei na poznanie tajemnic wszechświata, nieświadom tego, że Szpon wykorzystuje zarówno jego, jak i jego badania.